ماه
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
برای دیگر کاربردها، ماه (ابهام‌زدایی) را ببینید.
| ماه | |
|---|---|
 | |
| قطر کرهٔ ماه | ۳٬۴۷۶ کیلومتر (یک‌چهارم قطر زمین) |
| فشردگی دو قطب | ۰٫۰۰۲ کیلومتر |
| ثقل سطحی در مقایسه با زمین (۱) | ۰٫۱۶۵ |
| سرعت گریز | ۲٫۳۷ کیلومتر بر ثانیه |
| تمایل محور نسبت به سطح مدار آن | ۱٫۵۳ درجه |
| سطح | ۳.۷۹۳×۱۰۷ km2 |
| حجم | ۲.۱۹۵۸×۱۰۱۰ کیلومترمکعب |
| جرم | ۷.۳۴۷۷×۱۰۲۲ کیلوگرم |
| دما | منفی ۱۷۳ (شب)، مثبت ۱۱۷ (روز) |
| زمان گردش به دور زمین | ۲۷ روز و ۷ ساعت و ۴۳ دقیقه |
| مرتفع‌ترین قله | ۱۱٬۳۵۰ متر |
ماه «نشانهٔ نجومی: ☾» تنها قمر طبیعی سیارهٔ زمین است و با بازتاباندن نور خورشید، شب‌های زمین را کمی روشن می‌کند.
ماه پنجمین قمر طبیعیِ بزرگ در منظومهٔ خورشیدی در میان ۱۷۳ قمر موجود در این منظومه است. قطر ماه حدود ۳٬۵۰۰ کیلومتر است. جوّ ندارد و سطح آن از برخورد سنگ‌های آسمانی آبله‌گون است.
قطر کرهٔ ماه یک‌چهارم کرهٔ زمین است و هیچ سیارهٔ دیگری در منظومهٔ خورشیدی، نسبت به اندازهٔ خود، قمری به این بزرگی ندارد.[۱] چگالی ماه چهارپنجم چگالی زمین است.
انسان‌ها از قدیم از کرهٔ ماه و چرخش منظم آن برای گاهشماری، به‌ویژه در کشاورزی، بهره می‌گرفتند. مسافران و دریانوردان نیز از نور و حضور ماه برای جهت‌یابی و ناوبری استفاده می‌کردند؛ ماه هم‌چنین در اسطوره‌های اقوام حضور زیادی داشته و در برخی فرهنگ‌ها حتی آن را به‌عنوان یک ایزد پرستش می‌کرده‌اند. گرانش (جاذبهٔ) ماه باعث به‌وجود آمدن جزر و مد آب‌های کرهٔ زمین می‌شود. گرانش کرهٔ ماه هم‌چنین باعث باثبات ماندن محور گردش زمین به‌دور خود می‌شود که درصورت عدم وجود ماه، انحراف محوریِ زمین مرتباً تغییر می‌کرد و این امر باعث آشفته شدن آب‌وهوا و فصل‌ها در زمین می‌شد.[۱]
ليست هناك تعليقات:
إرسال تعليق